چند روز پیش این عکس‌ها رو به تعدادی از دوستان فرستادم ونوشتم: «نقشه‌کشی و معماری قبل از پدید آمدن اتوکد».
اکثر واکنش‌ها جنس نوستالژیک داشتند و تقریبا همه به این مسئله اشاره کردند که چه زحمت غیر قابل وصفی برای کشیدن نقشه لازم بوده و چقدر اتوکد کار رو آسون کرده.
در این بین، یکی از دوستان فرانسوی با دیدن این عکس‌ها برآشفت!
وویس طولانی فرستاد و توضیح داد که:
نگاه کن قدیم چند نفر تمام وقت و انرژی خودشون رو می‌گذاشتند تا یک کار تخصصی رو پیش ببرند و تک‌تکشون مهارت‌های متعددی داشتند، اما حالا همه به اتوکد و نرم‌افزارهای ساخت کشورهای دیگه وابسته هستند…
اگر سازنده نرم‌افزار تصمیم بگیره اذیت کنه، می‌تونه به راحتی تمام نقشه‌ها و تمام دارایی یک چنین شرکتی رو ازش بگیره و هیچ کدوم از اون افرادی که با اتوکد کار می‌کردند، دیگه بلد نیستند با دست و ابزارهای نقشه‌کشی نقشه بکشند…
یعنی حتی مشکلش این نبود که الان اتوکد ندارند، بلکه نگران بود که بعدا به مشکل بخورند!
دیدم در این شرایطی که در ایران دنبال واکسن کرونا و سروم و داروهای اساسی می‌گردیم، در تامین مواد اولیه تولید مسئله داریم، برای نرفتن برق نمی‌دونیم از ملت بخواهیم کمتر مصرف کنند یا مصرف کدوم نهاد رو کم کنیم، نمی‌دونیم با اینترنت چه کار کنیم… چقدر جالبه که یه فرانسوی وابستگی کشورش رو در حد وابستگی نرم‌افزاری می‌بینه و حد وابستگی‌شون به اتوکد ختم میشه.
نوشته مرتبط: