دوراهی انتخاب

فرض کنید یک آدم سرشناس را برای اولین بار از نزدیک میبینید. ازش چی میپرسید؟

توجه کردید که آدم‌ها وقتی پول لازم دارند، می‌روند کار می‌کنند. و نمی‌روند درس بخونند؟ اصلا چنین ذهنیتی دارید که کسی بگه «ای وای! پول ندارم! بدوم برم مدرسه»؟

از اسم فیلم ممکنه در درجه اول یاد قیمت ملک و زمین بیفتید، اما اشاره ای که در فیلم به این عبارت میشه، هیچ ربطی به اینها نداره. ظرافت فیلمنامه و مهارت سعید روستایی در ساخت فیلم، باعث میشه که بعد از هر اتفاق متوجه بشید که داستان حالاها ادامه داره و باید منتظر بالا و پایینهای زیادی بود.

سقراط نقاشی داوید بسیار پرحرارته، اما سقراط نمایش بسیار خونسرده؛ خونسردی که شاید فقط در بازی فرهاد آییش میشد متبلور بشه. ولی هر دوی این سقراطها، سقراطی هستند که تلاش کرده اخلاق را احیا کنه...

حتی در آن شبکه اجتماعی تخصصی هم بعد از حدود یک سال متوجه شدم بیشتر کسانی که سراغم میاند، افرادی تکراری هستند...

اگه یکی شاه و سفیر و مامور فلان سازمان یا بازیگر و ورزشکار و فلان نویسنده معروف نیست، چرا باید اتوبیوگرافی بنویسه؟! چون باباش در زندان گم شده! هشام مطر برای آزاد کردن فامیلش کمپینهایی را راه انداخت و نهایتا موفق شد اونها را آزاد کنه. شاید نیروی پیشران و انگیزاننده، پیدا کردن پدرش بود. شاید همه را آزاد کرد تا یک نفر را پیدا کنه. اما به نظر میرسه آخرش خیلی هم راضی نیست...