توجه کردید که آدم‌ها وقتی پول لازم دارند، می‌روند کار می‌کنند. و نمی‌روند درس بخونند؟
اصلا چنین ذهنیتی دارید که کسی بگه «ای وای! پول ندارم! بدوم برم مدرسه؟»
حتی ملک الشعرای بهار گفته برو کار می‌کن
تصور کنید اگر در یک کلاس شیشه ای بودید وسط یک خیابون پر رفت و آمد، به نحوی که هر کس رد می‌شد شما را در حال وقت تلف کردن می‌دید، یا معلم را در حال آموزش مطالب به‌دردنخور غیرکاربردی می‌دید، چی می‌شد؟ نمی‌پرسیدند شما به چه درد این جامعه می‌خورید؟ چطوره که ما صبر می‌کنیم تا بیست و چند ساله بشیم، لیسانس هم بگیریم، بعد متوجه بشیم که باید بریم در کلاس‌های آزاد ثبت نام کنیم تا یه مهارتی بیاموزیم که پس‌فردا ازش پول دربیاریم؟
خلاصه این که به نظر می‌رسه نظام آموزشی در پول رسوندن به خانواده‌ها می‌لنگه! یعنی اگر پول می‌خواهی باید بری کار کنی! ملک الشعرای بهار هم نگفته «برو درس می‌خوان مگو چیست درس، که سرمایه جاودانی‌ست درس»! گفته برو کار کن. حتی سقراط هم دو هزار و پونصد سال پیش بی‌پول بود!
بازمانده از تحصیل
آمار عجیبی وجود داره که میگن در کشور ما حدود چهار میلیون کودک بازمانده از تحصیل هست. اگر یک صفرش را هم برداریم، باز چهارصد هزار نفر باقی می‌مونه!
توجه کنید که این‌ها لزوما خانواده معتادان و کودکان کار نیستند. بلکه مجموعه کودکانی هستند که به «هر» دلیلی خانواده نتوانسته یا ترجیح داده که درس نخونند. این دلیل می‌تونه این باشه که:
- پول ندارند و بچه باید کار کنه،
- پول ندارند و بچه نباید کار کنه، ولی خوب درس هم نمی‌تونه بخونه چون خرجش را کی بده،
- پول دارند اندازه خرج تحصیل بچه، ولی بچه مجبوره بمونه خونه از کسی مراقبت کنه،
- دسترسی به کلاس درس ندارند چون در مناطق دورافتاده زندگی می‌کنند،
- اعتقادی به تحصیل ندارند، چون این‌چیزا براشون نون و آب نمی‌شه…
به مهربانی : جایی که موفق‌ها سهم بیشتری دارند
نمی‌دونم دقیقا برای کاهش آمار کودکان بازمانده از تحصیل باید چه کار کرد، ولی می‌دونم که هر کس هر کاری از دستش برمیاد باید دریغ نکنه. اگر برنامه خاصی در این زمینه ندارید یا انجمن خاصی را نمی‌شناسید، یه سر به سایت به مهربانی بزنید. به مهربانی یک سامانه آنلاینه برای آموزش مهارت‌های کاربردی به دانش‌آموزان و همچنین برای حمایت از کودکان بازمانده از تحصیل.
حدود پانزده سالی هست که موسسه دارالاکرام داره فعالیت می‌کنه و چند سالی هست که سامانه به مهربانی را هم ایجاد کرده. در دو سال گذشته هر کس خواسته از دارالکرام تعریف کنه، راجع به شفافیت مالیش گفته. خوب این خیلی مهمه، ولی اینکه مالی که دریافت می‌کنه را به صورت شفاف صرف چه چیزی می‌کنه هم مهمه. نکته مهم این موسسه تلاشیه که برای بورسیه کردن دانش‌آموزان مستعد می‌کنه. یعنی به جای اینکه یه جامعه آماری درست کنه از کودکان و بگه به همه به یک اندازه کمک می‌کنم، بیشترین کمک را صرف کودکان مستعد می‌کنه. هرچی بیشتر تلاش کنند و مهارت‌های بیشتری بیاموزند، بهشون کمک بیشتری می‌کنه. و این به نظرم عالیه.
ضمن اینکه غیر از کمک مالی، دوره‌های مهارت‌آموزی هم برای کودکان برگزار می‌کنه تا «بعد از» فراقت از تحصیل، راحت‌تر شغل پیدا کنند.
کمپین کلاس شیشه ای به مهربانی
توصیه سرودم:
به مهربانی اگر حرفه‌ای بیاموزی
یقین بدان که به جمعی رسانده‌ای روزی
